Ένα μικρό αφιέρωμα ... στο Πολυτεχνείο...

ΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ
της Κωστούλας Μητροπούλου

Πίσω απ' τα κάγκελα ελεύθεροι χιλιάδες
στο δρόμο περπατάει αργά η φοβέρα,
πίσω απ' τα σίδερα ονειρεύονται μανάδες
παιδιά που έχουνε αλλάξει σε μια μέρα.



Μπροστά απ' τα κάγκελα οι σκλάβοι που φοβούνται

όπλα κρατάνε και ο δρόμος τους ανήκει
πίσω απ' τα κάγκελα φωνές που δε φοβούνται
και μοιάζουν θάλασσα που πλέει ένα καϊκι.



Πίσω απ' τα σίδερα τα μάτια της γενιάς τους

χαμογελάνε σ' ένα φως που ξημερώνει
έξω στο δρόμο η ντροπή κι η παγωνιά τους
βήμα με βήμα την ελπίδα τη σκοτώνει.


Και όπως είπαμε και στην τάξη η λέξη κάγκελα έχει διπλή σημασία.
Η κυριολεκτική σημασία της λέξης κάγκελα παραπέμπει στα κάγκελα (καγκελόπορτα) του Πολυτεχνείου, στην οποία είχαν <<κρεμαστεί>> οι φοιτητές ώστε να διαδηλώσουν και να επαναστατήσουν. 
Η μεταφορική σημασία της λέξης κάγκελα παραπέμπει στα κάγκελα της χούντας (στους περιορισμούς που επιβλήθηκαν επί χούντας), μέσα στα κάγκελα αυτά ο ελληνικός λαός βρισκόταν <<φυλακισμένος>> επί 6 περίπου χρόνια,  γιατί είχε χάσει όλες τους τις ελευθερίες.