ΕΚΘΕΣΗ: ΤΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΤΟΥ ΑΔΕΡΦΟΥ ΜΟΥ....
Την προηγούμενη Κυριακή το
απόγευμα αφού είχαμε τελειώσει τα πάρα πολλά μαθήματα που μας είχε βάλει η
κυρία μας, αρχίσαμε παρέα με τον αδερφό μου να κάνουμε ποδηλασία. Όταν φτάσαμε
στο πάρκο βρήκαμε πολλούς φίλους και αρχίσαμε το τρελό παιχνίδι.
Όλοι μαζί παίξαμε βόλεϊ,
χάντμπολ, ποδόσφαιρο, μήλα και το πιο βασικό κάναμε ποδήλατο. Στην μπάλα ο
Γρηγόρης είχε βάλει συνολικά πέντε γκολ, ενώ ο φίλος του ο Βασίλης έξι, αλλά ο
κολλητός του δυστυχώς ήταν στην άλλη ομάδα. Εγώ ήμουν ο διαιτητής, σφύριζα,
χώριζα τους φίλους μου σε ομάδες και ακόμη σφύριζα στα ημίχρονα. Περνούσαμε τέλεια!
Ξαφνικά όμως ο αδερφός μου
πήρε το ποδήλατο του και πήγε να κάνει διάφορα κόλπα. Όμως εγώ τον πρόσεχα
συνεχώς και ξαφνικά τη στιγμή που δεν κοιτούσα έγινε το ατύχημα. Όταν δεν τον
έβλεπα λοιπόν, άφησε τα χέρια από το τιμόνι και καθώς δεν κοιτούσε μπροστά του
χτύπησε σε ένα δέντρο.
Μέτα από το ατύχημα φώναζε
βοήθεια κι έτρεξα κοντά του για να τον βοηθήσω. Έριξα λίγο νερό στο
χαρτομάντιλο που είχα στην τσέπη μου και του το έβαλα επάνω στην πληγή για να
μην πονάει, μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο. Ένας περαστικός το είχε καλέσει, μες
τον πανικό μου δεν ήξερα τι να κάνω.
Όταν σκέφτομαι αυτή τη μέρα νιώθω πάρα πολύ πόνο στην καρδιά μου,
κλαίω πάρα πολύ και παρακαλώ το Θεό να μην το πάθει ο αδερφός μου πότε ξανά
κάτι παρόμοιο.
ΒΑΣΙΛΗΣ Μ.
Το ατύχημα έγινε το περασμένο Σάββατο που πήγαμε για ποδηλασία στον
ποδηλατόδρομο της παραλίας της πόλης μας.
Αρχικά κάναμε ποδηλασία με ασφάλεια και τηρώντας τους κανόνες. Αργότερα ο
αδερφός μου άρχισε να κάνει τρελά και επικίνδυνα πράγματα, όπως για παράδειγμα
άρχισε: να αφήνει τα χέρια του από το τιμόνι, να κάνει σούζες και άλλες διάφορες
απότομες κινήσεις.
Ξαφνικά έχασε τον έλεγχο του ποδηλάτου. Τότε τρομάξαμε. Προσπάθησε να
σταματήσει αλλά τα φρένα του δεν λειτουργούσαν. Εκείνη τη στιγμή χτύπησε σε μια
πινακίδα και έσπασε το πόδι του.
Κατευθείαν καλέσαμε το ασθενοφόρο και μας μετέφεραν στο νοσοκομείο. Εκεί
του έκαναν μια ακτινογραφία. Μας ενημέρωσαν πως το είχε πραγματικά σπάσει το
πόδι του και το έδεσαν με γύψο. Έπειτα φύγαμε από το νοσοκομείο και πήγαμε
σπίτι.
Ήμουν πολύ αγχωμένος, βέβαια σκεφτόμουν συνέχεια πότε θα ξαναπάμε για
ποδηλασία χωρίς φόβο μετά από αυτό που έγινε. Επίσης ένιωθα και λύπη διότι για
πολύ καιρό δεν θα μπορούσαμε να παίξουμε μαζί.
Μάριος Αθ.
Την προηγούμεη Κυριακή είχαμε συνεννοηθεί με τους φίλους μου να
συναντηθούμε και αποφάσισα να πάρω μαζί μου και το μικρό μου αδερφό. Η συνάντηση
μας ήταν το πρωί. Ανεβήκαμε λοιπόν στα ποδήλατα και ξεκινήσαμε. Μόλις φτάσαμε,
η Αθανασία, η Χρύσα και η Βαλέρια μας περίμεναν. Η Χρύσα είχε φέρει μαζί της και
μια μπάλα και αποφασίσαμε να παίξουμε.
Όταν η ώρα είχε περάσει αρκετά αποφασίσαμε να φύγουμε. Τότε, δυστυχώς, ο
αδερφός μου άρχισε να κάνει ανοησίες. Φοβόμουν πολύ, τα πόδια μου έτρεμαν. Σκέφτηκα
καλύτερα να πάθαινα κάτι εγώ παρά αυτός.
Εκείνη τη στιγμή φτάσαμε στην πλατεία, που κάθε μέρα έχει πολύ κόσμο. Έτσι
λοιπόν δεν είναι καθόλου δύσκολο να χτυπήσεις. Μετά από λίγο έγινε το μοιραίο. Ο
αδερφός μου έπεσε στο τσιμέντο και χτύπησε άσχημα. Χτύπησε επειδή δεν πρόσεχε και δεν τηρούσε τους
κανόνες ασφαλείας. Αν ακολουθούσε τους κανόνες ασφαλείας φυσικά δε θα γινόταν
το ατύχημα. Κατευθείαν πήρα την μαμά μου τηλέφωνο. Ήρθε γρήγορα
και τότε καλέσαμε ασθενοφόρο, εκείνο δεν άργησε. Το μετέφεραν στο νοσοκομείο.
Στο νοσοκομείο, αμέσως, του έκαναν ακτινογραφία και βρήκαν πως έσπασε το
πόδι του. Έτσι εξαιτίας της απροσεξίας του θα <<φορτωθεί>> με γύψο
που θα τον δυσκολεύει.
Αισθάνθηκα μεγάλη απογοήτευση και τρόμαξα πολύ. Μακάρι να μην το έσπαγε
και να ήμουν εγώ στη θέση του.
Κατερίνα Θ.
Την Κυριακή το απόγευμα αποφασίσαμε να πάμε
να κάνουμε με τον αδερφό μου ποδηλασία. Ετοιμαστήκαμε, ντυθήκαμε, βουρτσίσαμε
τα δόντια μας και μετά όταν ήμασταν έτοιμοι χαιρετήσαμε τη μαμά μας και τον
μπαμπά μας. Έπειτα πήραμε τα ποδήλατα μας και φύγαμε για ποδηλασία.
Τότε αποφασίσαμε να πάμε με τα ποδήλατα μια
βόλτα στην πόλη. Περάσαμε και από το super market για
να πάρουμε κάποια πράγματα που χρειαζόμασταν. Κατευθείαν όταν φύγαμε, πήγαμε να
παίξουμε με τους φίλους μας. Παίξαμε κρυφτό, κυνηγητό, συζητούσαμε, γελούσαμε,
λέγαμε ιστορίες….. και κάναμε και άλλα πολλά. Τελικά αποφασίσαμε να φύγουμε για
να πάμε σπίτι επειδή κόντευε μεσημέρι. Όταν ήμασταν στο δρόμο για το σπίτι, ο
αδελφός μου άφηνε τα χέρια του από το ποδήλατο και όλη την ώρα γελούσε….
Ξαφνικά έπεσε σε ένα δέντρο. Δίπλα υπήρχε μια
πινακίδα. Η καρδιά μου πήγε να σπάσει, τρομοκρατήθηκα. Ευτυχώς εκεί κοντά ήταν
μια φίλη μου και έτρεξε να ειδοποιήσει τη μαμά. Τότε, η μαμά μου κάλεσε αμέσως
το ασθενοφόρο. Όταν φτάσαμε στο νοσοκομείο, εγώ και η μαμά μου μεταφέραμε τον
αδελφό μου στους γιατρούς.
Αργότερα όταν φύγαμε από το νοσοκομείο, είδα
τον αδελφό μου να κάθεται σε αναπηρικό καροτσάκι, επειδή είχε σπάσει το πόδι
του. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα λύπη, αλλά ξέρω ότι σιγά σιγά θα γίνει καλά!!!
Καλή Κ.
Σήμερα, επειδή η κυρία μας έλειπε, εμείς
πήγαμε στο πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής. Εκεί πέρα συναντήσαμε τις τάξεις :
Δ1,Ε1,Δ2,Ε2,ΣΤ1,ΣΤ2 του σχολείου μας.
Τότε ρωτήσαμε εάν μπορούσαμε να μπούμε κι
εμείς στο πάρκο. Περάσαμε πολύ όμορφα εκεί! Όταν φτάσαμε στον κυκλικό κόμβο που
υπήρχε στο πάρκο, μας είπαν ότι δεν μπορούσαμε να περάσουμε από εδώ με τα
ποδήλατα μας γιατί ήταν στενά. Έτσι αποφασίσαμε να διαλέξουμε άλλο δρόμο!
Αργότερα, ο αδερφός μου είπε: <<
Ανοησίες!!! Εγώ νομίζω πως το ποδήλατο μας θα περάσει από τον κυκλικό
κόμβο…>> . Εγώ αμέσως τον συμβούλεψα να μην περάσει μα αυτός <<του
κεφαλιού του>>. Τότε πήρε μεγάλη
φόρα και έφυγε στον αέρα και ξαφνικά ακούστηκε ένας δυνατός ήχος. Ο αδερφός μου
είχε πέσει και είχε χτυπήσει άσχημα!
Αμέσως ο κύριος που μας συνόδευε έτρεξε να
φωνάξει ένα ασθενοφόρο από το κοντινό νοσοκομείο. Ευτυχώς ήρθε αμέσως. Από έξω, παρατήρησα ότι έγραφε <<άμεση
βοήθεια>> και <<ΕΚΑΒ>>.
Ένιωσα πολύ στεναχωρημένος και δε θα ξεχάσω
τι έγινε εκείνη την ημέρα, καθώς τρόμαξα πολύ και έβαλα στο μυαλό μου το
χειρότερο.
Στάθης Ζ
Τα περασμένα Χριστούγεννα επειδή είχαμε πάρει
καλούς βαθμούς, η μαμά μας ήταν πολύ χαρούμενη. Έτσι λοιπόν, μας πήγε στην
αγορά και μας πήρε δύο τέλεια ποδήλατα.
Όταν επιστρέψαμε σπίτι, ρωτήσαμε αν μπορούμε
να πάμε στο πάρκο να κάνουμε ποδήλατο. Η μαμά μας απάντησε: <<Ναι παιδιά
μου>>. Είχαμε δει πως ήταν οι φίλοι μας εκεί.
Ύστερα, καθώς κάναμε ποδήλατο με τους φίλους
μας και παίζαμε διάφορα παιχνίδια, ο αδερφός μου άρχισε να κάνει διάφορες
ζαβολιές, όπως για παράδειγμα άφηνε τα χέρια του από το τιμόνι, έκανε σούζες,
ζικ – ζακ αλλά και διάφορες άλλες επικίνδυνες κινήσεις.
Ξαφνικά ο αδερφός μου έχασε τον έλεγχο και
έπεσε πάνω σε ένα δέντρο. Αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι μπροστά από το δέντρο
υπήρχε μια πινακίδα. Εκείνη τη στιγμή, άρχισα να φωνάζω: <<Βοήθεια!
Βοήθεια!>>. Τότε ένας τροχονόμος που βρισκόταν εκεί κοντά, κάλεσε το
ασθενοφόρο.
Φυσικά αυτό το γεγονός έγινε γιατί ο αδερφός
μου έκανε χαζομάρες και η αιτία ήταν η εξής: όταν βλέπει φίλους του πάντα κάνει
σκανταλιές.
Αργότερα, μόλις ήρθε το ασθενοφόρο, πήγαμε
στο νοσοκομείο. Τελικά ο αδερφός μου είχε σπάσει το πόδι του και βγήκε από το
νοσοκομείο σε αναπηρικό καροτσάκι.
Οι σκέψεις που έκανα ήταν άσχημες διότι
τρόμαξα και φοβήθηκα πολύ. Επίσης η μαμά μου ήρθε τρομαγμένη, μας πήρε
κατευθείαν και πήγαμε σπίτι όλοι μαζί!
Χρυσούλα Λ.
