ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΓΝΩΣΤΟ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

ΑΣΠΡΑ ΦΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΑΣΠΡΑ ΚΡΑΤΕΙΣ

Άσπρα φορείς κι άσπρα κρατείς κι άσπρη είν’ η φορεσιά σου
κι άσπρα λουλούδια πέφτουνε απ’ την περπατησιά σου.

Χόρεψε νυφοπούλα, τραγούδι να σε πω
να σε παινέσω θέλω, κορμί μ’ αγγελικό.
Άλλα λες κι άλλα με κάνεις
βάλθηκες να με τρελάνεις.

Τέτοια νύφη δεν είδα εγώ, ούτε μηλιά στην Πόλη
ούτε νεραντζολεμονιά στης Χιός το περβόλι.

Άσπρη μου φουστανούσα και κοτσομάνισσα
εσύ το νου μου επήρες, ωσάν τη μάγισσα.
Άλλα λες κι άλλα με κάνεις
βάλθηκες να με τρελάνεις.

Ποιος ουρανός, ποια θάλασσα, ποιος ήλιος, ποιο φεγγάρι
εστόλισαν τη νύφη μας κι έχει περίσσια χάρη.

Σένα τα λέω, σένα κι αν θέλεις άκου τα
πάρε χαρτί και πέννα και κάτσε γράψε τα.
Άλλα λες κι άλλα με κάνεις
βάλθηκες να με τρελάνεις.